نخل دار ها عادت خوبي دارند.نخلي را كه زياد خوشه بدهد را عزيز،نمي دارند،تنبيهش ميكنند.زخمش مي زنند،خوشه هايش را با بيرحمي تمام مي برند. شايد بگوييد: آخي طفلكي ها گناه دارند، بله سخت است اما باور كنيد اين كار لطف به درخت است،با خوشه هاي زياد نخل مجبوراست انرژي اش را بين مثلا ده خوشه،تقسيم كند و محصول خرمايي است،با كيفيت متوسط و يا حتي ضعيف.اما نخلدار پنج خوشه را فداي پنج خوشه قوي تر مي كند،و با قطع نصف خوشه ها انرژي و شيره درخت صرف پنج خوشه قوي تر ميشود. حاصلش هم خرمايي ميشود با كيفيت بالاتر و قيمت بيشتر.
ما انسانها هم كاش همينطور باشيم. آدمهاي اضافي و كارهاي اضافي را كنار بگذاريم و شيره روح مان را،صرف آنهايي بكنيم كه ماندني اند.و باعث انبساط خاطر ما ميشوندآدمهاى منفى كه باعث آزار ما هستند ، حسودان ، بخيلان ، آن هايي كه مسبب رنج و ناراحتى ما هستند،عصاره وجودمان را مصرف مي كنند و ضعيفمان ميكنند.مراقب نخل وجودمان باشيم و خوشه هاي اضافي را با قاطعيت تمام قطع كنيم.هم خودمان تناور تر ميشويم هم محصول مان شيرين تر و گوارا تر خواهد شد
تا كنون نظري ثبت نشده است